Απλά ξέρεις,ένιωσα όμορφα και ακουμπησα έτσι λίγο,χωρις όμως να ακουμπάω.Χωρις να βάζω δύναμη.Ήξερα οτι δεν μπορώ να ακουμπήσω πολύ,αλλά ξεγελιέσαι καμια φορα και αφήνεσαι λιγάκι παραπάνω.
Και εκεί βλέπεις οτι δεν υπάρχει αυτό που ακουμπούσες.
Γίνεται καπνός.
Εξαφανιζεται.
Χωρις κανέναν ενδοιασμό.
Αρχίζω να τρέχω.
Δεν προλαβαίνω να κοιτάξω πίσω ούτε πλάι γιατί αναγκαστικα θα πρέπει να ελλατώσω την ταχύτητα.
Αν σταματήσω να τρέχω, θα θυμηθώ.
Κι αν θυμηθώ, θα πεθάνω.
Τρέχω λοιπόν. Κι ας είναι μόνο για σήμερα, κι ας μην ξέρω για πόσο.
Κοιτάζοντας μόνο μπροστά.
Κι ας είναι η ορατότητα περιορισμένη.
Οι μνήμες είναι θάνατος.
Το παρελθόν δεν είναι το αποτέλεσμα αυτού που σήμερα είμαστε.
Το παρελθόν είναι η απόδειξη οτι δεν υπάρχουμε πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου