Τί να γράψει κανείς για τον έρωτα…
Το αντίθετο του θανάτου είναι αλλά και το συνώνυμο.
Το άκρο. Το χείλος του γκρεμού.
Η αρχή και το τέλος.
Ένα δευτερόλεπτο και μια αιωνιότητα.
Μια οδύνη, μια ηδονή και μια αυταπάτη.
Η ύψιστη χαρά και η μέγιστη καταστροφή.
Το πιο γλυκό χαμόγελο και το πιο πικρό δάκρυ.
Ένα τρένο.
Ένα ταξίδι.
Ένας προορισμός.
Μια αυτοκτονία.
Μια βουτιά στο κενό είναι. Μια βουτιά στ’ αστέρια.
Μια αέναη πτώση.
Μια αέναη εξύψωση.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην λύγισε μπροστά του.
Που να μην τον θέλησε όσο τίποτα.
Κανείς δεν τον πολέμησε, μα πολύ αίμα χύθηκε.
Κανείς δεν τον αιχμαλώτισε.
Κανείς δεν τον σκότωσε.
Πέθανε μόνος του όταν το θέλησε και ξαναγεννήθηκε.
Όλοι ένα τίποτα μπροστά του.
Ας αφήσουμε την τέχνη να μιλήσει μόνη της…κλικ εδώ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου